آویشن باغی با اسم علمی تیموس ولگاریس یکی از مهمترین گیاهان دارویی می باشد. اهمیت این گیاه به قدری زیاد می باشد که به راحتی می توان از آن به عنوان سلطان گیاهان دارویی نام برد. اهمیت بالای این گیاه در صنایع داروسازی و صنایع غذایی مبین این اسم می باشد. البته در این مطلب قصد ندارم از ویژگی های آویشن سخن بگویم بلکه میخواهم از نکته ای بسیار کوچک و قابل تامل که در مزرعه گیاهان دارویی سوگلی در مرند دیده ام شما را مطلع کنم. همه میدانیم که اصلی ترین روش ازدیاد آویشن کشت بذر و تولید نشا می باشد و این راه باصرفه ترین روش ازدیادی این گیاه می باشد ولی جالب است بدانید اگر شرایط آب و هوایی و خاک اجازه دهد آویشن می تواند رشدی رونده داشته باشد و با تماس بوته های چوبی اش با زمین از محل تماس ریشه دار شده و گسترش یابد. کشاورز می تواند در صورتی که هدفش گسترش سطح زیر کشت باشد با جدا کردن این بوته ها و کاشت آنها در مکانهای دیگر سطح زیر کشت خود را افزایش دهد البته این روش کاری پرهزینه و زمانبر می باشد و فقط در سطوح بسیار کم توصیه می گردد. این روش در متون علمی به ازدیاد گیاهان از طریق خوابانیدن معروف می باشد.